Myślę, ze nie można dać uniwersalnej odpowiedzi, która zadowoliłaby wszystkich. Każdy pewnie ma inne wymagania i każdy z uzależnionych wymaga innych, specyficznych metod terapii. Przypuśćmy, że oprzemy się tylko na kilku kryteriach, często branych pod uwagę, gdy wybieramy dobry ośrodek leczenia uzależnień.
- Status społeczny, sytuacja finansowa pacjenta, ma ogromny wpływ na wybór. Często w wyniku uzależnienia, alkoholizmu dochodzi do ogromnych strat na tym polu. Alkoholicy tracą pracę, nie maja stałych dochodów, sytuacja finansowa ich rodzin może być zła. W takich sytuacjach muszą dokonywać wyboru tylko wśród ofert OTU publicznych, gdzie finansowanie jest zapewnione w ramach ubezpieczenia w NFZ. Osoby, które dobrze funkcjonują społecznie mogą pozwolić sobie na skorzystanie z prywatnych usług.
- Występowanie powikłań alkoholizmu: wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, ze przewlekły alkoholizm powoduje szkody zdrowotne, np.: marskość wątroby, zapalenie trzustki, polineuropatię, padaczkę, depresję i inne. Jeżeli u chorego występują ich objawy, wymagają leczenia, należy wybrać ośrodek posiadający dobre zaplecze medyczne, zatrudnia lekarzy specjalistów. W niektórych ośrodkach leczenia uzależnień prowadzona jest rehabilitacja, specjalistyczne leczenie internistyczne.
- Forma terapii: zasadniczo program leczenia jest bardzo podobny we wszystkich ośrodkach. Oferują one głównie psychoterapię, niektóre jednak stosują dodatkowo leczenie farmakologiczne. Ważna jest też organizacja, czy odbywa się w OTU leczenie stacjonarne, czy tez terapia w trybie dziennym, ambulatoryjnym. Profesjonalne badania ukazują, ze nie ma przewagi trybu z pobytem nad ambulatoryjnym, jednak niektórzy pacjenci nie mogą ukończyć trybu dochodzącego, np. ze względu na łamanie abstynencji.
- Warunki socjalne: być może to najmniej istotny wskaźnik, ale wyobraźmy sobie np. osobę, która cierpi na natręctwa związane z czystością, czy uda się jej zrealizować program, gdy zostanie zmuszona do mieszkania w 8-osobowej sali, korzystania z jednej ogólnodostępnej łazienki przeznaczonej dla 30 osób?
- Osobowość pacjenta: to bardzo ważny czynnik, inaczej należy stworzyć program dla 20-latka, niedojrzałego, nie posiadającego rodziny, wykształcenia, z obserwowanymi cechami osobowości nieprawidłowej a inaczej trzeba leczyć osobę dojrzałą, aktywną zawodowo, posiadającą rodzinę, często dobrze funkcjonującą, zajmującą kierownicze stanowisko. Osoby młode, z zaburzeniami zachowania potrzebują do sukcesu ośrodków długoterminowych, np. rocznych, gdzie terapia zawiera readaptację, powinny stwarzać możliwość nauki. Osoby dojrzałe będą szukać OTU z programem 1-2 miesięcznym gdzie program terapeutyczny jest bardzo intensywny.
